پسر
بچه هشت ساله ای به پیرمردی که بالای یک چاه ایستاده بود نزدیک شد. چشم در
چشمش دوخت و به او گفت : من می دونم که شما خیلی عاقل هستید. دلم می خواد
راز زندگی رو از زبون شما بشنوم.

پیرمرد نگاهی به پسر بچه انداخت
و جواب داد: من سرد و گرم زندگی رو چشیده ام و به این نتیجه رسیده ام که
راز زندگی در چهار کلمه خلاصه شده.

اولین کلمه اندیشیدن است. همیشه به ارزشهایی فکر کن که دلت می خواد زندگی رو بر پایه اون ارزشها بسازی.

دومین کلمه باور داشتن است. وقتی به ارزشهایی فکر کردی که دلت می خواد زندگی رو بر پایه اونها بنا کنی و همه رو مشخص کردی، خودت را باور کن.

سومین کلمه در سر داشتن رویا است. تنها رویای خواسته هایی را در سر داشته باش، که بر اساس باور داشتن
خود و ارزشهایی که می خواهی زندگیت رو بر پایه اونها بنا کنی، شکل گرفتن.

چهارمین کلمه شهامت است. وقتی که خودت رو باور کردی و به ارزش وجودی خودت کاملا پی بردی، نوبت
به اون می رسه که با شهامت هر چه تمام تر رویاهات رو به واقعیت تبدیل کنی.

و در پایان اضافه کرد: پسرم این چهار کلمه رو فراموش نکن. فکر کردن، باور داشتن، در سرداشتن رویا، و بالاخره شهامت.